The One With My Very First Visit to Rock Werchter

Ik ben niet zo'n festivalganger. Ik ben niet zo tuk op modder, veel volk, bekertjes met klutskes bier op de grond, vette hamburgers (hoewel dat af en toe op 'n jaarmarkt ofzo wel eens kan smaken, maar ook niet meer dan dat en al zeker niet als avondeten)...

Ik ben wél 'n muziekliefhebber. Ik luister er graag naar. Naar mijn mening staat het één wel volledig los van het ander. Maar enfin...

Ik kreeg vorige week een smsje van mijn nicht die sinds twee jaar terug toenadering zoekt met haar familie nadat ze zeven jaar niets van zich heeft laten horen. Zij had nog een kaart voor Rock Werchter 2011 voor donderdag 30/06 over en ik mocht meegaan, als ik wou, zonder te betalen. Ik heb mijn geplande afspraken verzet en ga dus vanavond met haar mee naar Rock Werchter. Voor de allereerste keer in mijn leven.

Ik ben eens benieuwd... Ik hoop dat 't zal meevallen. De website heeft me al wel getoond dat 't "properder" is dan in mijn gedachten. Laat ons hopen dat 't zo is.

Ik hoop dat ik fotootjes kan trekken dat ik ze hier kan posten. Gewone sfeerfoto's.

Ohja, effe tussendoor, als ik meer volgers krijg (ik denk aan een stuk of 15), kan het zijn dat ik er ook eens een Give Away tegenaan ga smijten. Met de verhuis op til zullen er dingen naar boven komen die ik nooit gebruikt heb en waar ik iemand anders plezier mee kan doen? We zien wel. Ik heb wel al 'n idee. *glimlacht*

Liefs,

Me die vanavond voor de allereerste keer in haar leven naar Rock Werchter gaat en morgen gene mens gaat zijn op 't werk.

The One With the Anniversary

Exact 27 jaar geleden, zijn mijn ouders vandaag in het huwelijksbootje getreden. Dan zou je in principe nog moeten weten, dat mijn papa maar pas dit jaar 50 wordt. Mijn mama is nog een jaar jonger.

Ik denk niet dat zij te jong getrouwd zijn, maar alleszins wel jong genoeg om met 'n beetje geluk hun 60ste huwelijksverjaardag nog te kunnen vieren. Zij zullen dan de gezegende leeftijd van 83 en 82 jaar bereiken. Schoon, toch?

Het is niet altijd rozengeur en maneschijn geweest in die periode. Ik weet nog dat de week voor mijn 17de verjaardag mijn ouders kwamen vertellen dat ze gingen scheiden. Mijn mama moest kiezen tussen haar familie (het was de bedoeling dat we met heel haar familie een weekendje naar de Ardennen zouden gaan) of mijn papa (die zou niet meegaan). Uiteindelijk zijn we toch allemaal samen naar de Ardennen geweest.
Je kan je niet inbeelden hoe kwaad ik was, want ik vond het komedie! En schijnheilig! Want ineens liepen ze terug hand in hand. Ik snapte er niks van. Tot op de dag van vandaag weten we nog altijd niet wat er juist gebeurd is tussen die twee. (Mijn zus en ik hebben het vermoeden dat ze allebei een scheve schaats gereden hebben...) We durven het ook niet te vragen, want in feite zijn het onze zaken niet. En nu is alles toch nog altijd dik aan tussen die twee... Dus ja.

Om terug te komen op huwelijksverjaardag: moest ik vandaag trouwen, dan zou ik al héél veel geluk moeten hebben om mijn 60ste huwelijksverjaardag te kunnen vieren. Ik zou dan al bijna 86 jaar moeten worden, en 't Ventje ook. 't Is te hopen dat we die leeftijd kunnen bereiken, maar ook 'n beetje realistisch blijven, he.

Maar vandaag trouw ik niet... En volgende week ook niet... Volgend jaar ook niet, tenzij 't Ventje een verrassing heeft voor mij? Ik focus er mij niet op. Maar wat ik al wel weet, is dat ik het in koeienletters op mijn buik kan schrijven om mijn 60ste huwelijksverjaardag te vieren. Misschien zelfs mijn 50ste niet.

Ik ben nochtans wel van het principe: trouwen is houwen. Als je trouwt, vind ik dat je er alles voor moet doen om dat huwelijk te laten slgen. Enfin, ik vind dat je altijd voor de volle 100% voor je relatie moet gaan. Maar toch... Ik ben op dat vlak nogal naïef...

Over "voor je relatie gaan" gesproken, gisteren kwam ik thuis en wat zag ik? Heel onze living was opgeruimd. Op tafel stond een boeketje bloemen. Tegen de vaas stonden drie doosjes mikadostokjes met witte chocolade (mijn lievelingssnoep) met daar een post-it op "Gewoon, omdat ik jou graag zie".

Schattig, he?
En bij jullie? Zijn jullie ook van het idee dat jullie alles in het werk moeten stellen om een huwelijk/relatie te laten slagen? En hoe verrassen jullie elkaar af en toe?

Liefs,
Me die haar Ventje graag ziet.

The One With the Last Week

Vandaag nog exact één week en we krijgen de sleutel van ons Liefdesnestje!

Nu beginnen de problemen de kop op te steken... 

De badkamer is volledig betegeld, maar daarvoor hebben ze de radiator van de muur moeten halen. Die radiator krijgen ze vandaag precies niet meer terug omhoog.

't Ventje moet ook nog alles gereed maken om Telenet (gratis reclame!) geïnstalleerd te krijgen. De kabel moet door ons tot aan 't kastje gelegd worden. Dan komen die mannen af en steken ze dat in dat kastje. Voor de rest moeten zij zich niet moe maken. Zalig jobke, toch?

Onze tuinaanlegger (iemand die ik al tien jaar ken) is ook langsgeweest dit weekend. De klinkers zijn besteld. Grind en al de rest moet nog berekend worden en zal dan ook besteld worden.

't Begint te korten! De zolder is nu ook toegangkelijk voor ons en weten jullie wat? Ik ga er een hobbykamer/bureau van kunnen maken. Lekker grote ruimte zonder al te veel verloren hoekjes. En overal kan ik rechtstaan! Later kunnen onze kinderen daar ook nog hun speelgoed in kwijt. En dan hoeven ze het achter hun gat ook niet direct op te ruimen (denk maar aan een racebaan ofzo). Lijkt me zalig! Een stikmachine zou ik graag hebben zodat ik bij Elisanna een paar ideeën kan opdoen om mij bezig te houden. Ik kijk er alleszins al wel naar uit om even prachtige stuks te kunnen maken als zij. (Dromen mag toch, he?)

Liefs,
Me die vanaf volgende week in twee huizen tegelijk zal moeten werken.

The One With Jayden

Hier is hij dan.

Jayden.

Het petekindje van 't Ventje.

Geboren op 18/06/2011 om 13u06.

3kg550 en 50cm.

Aankodigings-sms:

Lieve mensen, ik ben zonet ter wereld gekomen en maak van de gelegenheid gebruik om jullie mijn eerste berichtje te sturen. Ik week 3kg550 en ben 50cm groot. Ik stel het goed, en mama en papa ook! Veel liefs en hopelijk tot binnenkort! X Jayden.

Wij wisten het iets vroeger dan 'de anderen'. Om 13u40 hing de papa al aan de telefoon van 't ventje. We zijn dan direct naar 't ziekenhuis gereden. Hij was dus nog maar een goeie drie uur oud toen deze foto werd genomen. 



Liefs,

Me van wie het hartje smelt bij het zien van dit schattig boeleke.

The One With the Hooks and Eyes

Ik hang precies met haken en ogen aan elkaar, zoals ze dat bij ons zo plastisch kunnen zeggen...

Eerst heb ik een te traag functionerende schildklier waar ik medicatie voor moet nemen.

Dan blijkt bij gynaecologisch onderzoek dat ik met één of ander virus/afwijking zit.

En nu vandaag blijkt dat ik een kleine maagbreuk heb!

Ik heb al een paar weken last van wreed veel zeer aan mijn slokdarm, ter hoogte van mijn maag (dus ik vermoedde daar waar de slokdarm en de maag samenkomen). Ik ben met  dit probleem bij mijn huisarts geweest en aangezien ik voor de rest van niks last heb (zoals overgeven of 't zuur) heeft hij mij onmiddellijk doorverwezen naar het ziekenhuis in Asse om een gastroscopie te laten uitvoeren.

Hebben jullie dit al moeten doen?

Geen pretje... Doet geen pijn ofzo, maar ik gewoon verschrikkelijk lastig. Een dikke darm die je moet inslikken, ze duwen daar dan tegen en aan en dat wringt tegen, dus ik heb de hele tijd liggen kokhalzen. 't Ventje was mee met mij en zei dat ik nog vrij rustig ben gebleven, maar wat ik hoorde in mijn eigen hoofd was alles behalve rust. Ik heb wel afgezien... De dokteres zei nochtans ook dat 't goed gegaan is, maar toch...

Enfin, uit die gastroscopie is gebleken dat ik een kleine maagbreuk heb en een zweertje en 't is dat zweertje dat mij zoveel pijn doet. Hier moet ik medicatie voor nemen. Aan de kleine maagbreuk op zich is niks te doen. Een operatie zou kunnen, maar de dokter kan niet met 200% zekerheid beloven dat het daarna niet meer terugkomt.

Ik moet ook bepaalde voedingsstoffen proberen vermijden zoals daar zijn munt, chocolade, citrusvruchten, tomaten, melk, alcohol... En waarschijnlijk ook voor de rest van mijn leven, net zoals die medicatie voor mijn schildklier.

En jullie? Zijn jullie voor de rest iets gezonder dan ik? Laat ons hopen van wel...

Liefs,
Me die hoopt dat de pijn van haar slokdarm toch snel weggaat.

The One With Our Love Nest Part 3

Het is blijkbaar een tijdje geleden dat ik nog geblogt heb... Ik vind dit zelf wel spijtig, maar het is zo druk! (En neen, ik verontschuldig mij niet, want dit is mijn blog.) Ahja, vandaag nog welgeteld drie weken en we krijgen de sleutel van ons liefdesnestje! 't Begint te korten...

Hier zien jullie de voorkant van ons huisje. Het is ondertussen gevoegd en 't ziet er al helemaal anders uit, vinden wij. Alleen dat bouwafval, dat is niet - ik herhaal, NIET - de bedoeling dat dat daar blijft liggen.

Ik hoop dat het snel weg is, want ik sta te popelen om een supermooie en afgewerkte gevel vast te leggen op foto voor onze uitnodiging/aankondiging van onze housewarming/verhuis.

Gisteren zijn we onze keuken gaan vastleggen en finaliseren. We zijn vrijdag ook gaan kijken naar het aanbod klinkers om in de tuin vanachter een paadje aan te leggen en om de voortuin af te werken.

Hierbij een close-up van onze voordeur. Zoals jullie kunnen zien staat het handvat er ondertussen ook al op. Maar het cilinderslot zit er nog niet in.

Dit is de hal bij het binnenkomen. De trap staat er nog niet in, maar dat is voor volgende week voorzien.

Dit is de berging, na de hal.

Dit is de living, in alle richtingen. Zoals te zien is op de foto's is alles al wel gevloerd.

Hierbij een detail van onze badkamers. Het wit-groen-oranje is in de douchekamer te zien. De andere kleurencombinatie is onze badkamer. Douchekamer is voorzien voor onze kindjes - als die er ooit komen natuurlijk.



Hierbij onze tuin. Zoals jullie kunnen zien is hier nog véél werk aan. Alles op zijn tijd en vroeg of laat is hier wel gras gezaaid en een paadje aangelegd.



Liefs,
Me die vandaag binnen drie weken de sleutel van dit huisje in ontvangst mag nemen.